Apakah pasaran kewangan?
Pasaran kewangan merangkumi satu pelbagai platform di mana sekuriti didagangkan, termasuk pasaran saham, bon, pertukaran asing dan derivatif. Pasaran ini adalah asas kepada fungsi berkesan ekonomi kapitalis.
Bagaimanakah pasaran kewangan berfungsi?
Dalam konteks ekonomi kapitalis, pasaran kewangan mempunyai fungsi penting, kerana ia memudahkan pengagihan sumber dan menjana kecairan untuk syarikat dan usahawan. Mereka membenarkan pembeli dan penjual berdagang pegangan kewangan dan membangunkan produk sekuriti yang memberikan pulangan kepada pelabur dan menyediakan modal kepada mereka yang memerlukan sumber tambahan.
Sebagai contoh, pasaran saham adalah salah satu daripada beberapa bentuk pasaran kewangan. Penciptaan pasaran ini berlaku apabila individu dan entiti memperdagangkan instrumen kewangan seperti saham, bon, mata wang dan derivatif. Kecekapan pasaran ini sangat bergantung pada ketelusan maklumat supaya harga ditetapkan secara adil dan berkesan.
Sesetengah pasaran kewangan mungkin kecil dan kurang aktif, manakala yang lain, seperti Bursa Saham New York (NYSE), menggerakkan trilion dolar setiap hari. Dalam pasaran saham primer, terbitan saham baharu dijual, manakala pasaran sekunder adalah tempat sekuriti sedia ada didagangkan antara pelabur.
Jenis pasaran kewangan
Pasaran saham
Pasaran saham mungkin yang paling diiktiraf, berfungsi sebagai platform untuk syarikat menyenaraikan saham mereka, yang dibeli dan dijual oleh peniaga dan pelabur. Pasaran ini penting untuk syarikat yang ingin mendapatkan modal dan untuk pelabur yang mencari pulangan.
Pasaran di kaunter
Pasaran over-the-counter (OTC) tidak berpusat, tanpa lokasi fizikal, dan urus niaga dilakukan secara elektronik. Walaupun pasaran ini mungkin memperdagangkan saham syarikat yang lebih kecil, kebanyakan perdagangan saham berlaku di bursa terkawal. Pasaran derivatif, sebaliknya, beroperasi secara eksklusif dalam format ini, memainkan peranan penting dalam sistem kewangan.
Pasaran bon
Bon ialah instrumen hutang di mana pelabur meminjamkan wang kepada entiti sebagai pertukaran untuk faedah dalam tempoh yang telah ditetapkan. Dikeluarkan oleh syarikat, kerajaan tempatan, negeri atau kerajaan berdaulat, mereka membiayai pelbagai projek dan operasi.
Pasaran Wang
Pasaran ini memperdagangkan instrumen jangka pendek, dicirikan oleh kecairan dan keselamatan yang tinggi, tetapi dengan pulangan faedah yang agak rendah. Ia termasuk perdagangan volum tinggi antara institusi dan juga boleh diakses oleh pelabur individu melalui dana bersama atau sijil deposit.
Pasaran derivatif
Derivatif ialah kontrak yang nilainya bergantung pada aset kewangan asas. Pasaran ini memperdagangkan niaga hadapan, opsyen, antara produk kewangan lain, dan dikawal oleh entiti seperti Chicago Board Options Exchange (Cboe), yang menjamin penyeragaman dan keselamatan transaksi.
Pasaran Forex
Pasaran pertukaran asing, atau Forex, ialah tempat peserta berdagang mata wang, mengendalikan volum tertinggi transaksi harian mana-mana pasaran disebabkan kecairan wang sebagai aset.
Pasaran komoditi
Di pasaran ini, pengeluar dan pengguna berdagang barangan fizikal, daripada produk pertanian kepada logam berharga dan tenaga. Kebanyakan dagangan berlaku melalui derivatif yang menggunakan komoditi ini sebagai aset asas.
Pasaran Cryptocurrency
Pasaran mata wang kripto beroperasi secara global pada pelbagai pertukaran mata wang kripto, menawarkan platform untuk menukar token digital dengan mata wang kripto lain atau mata wang fiat. Pertukaran ini terdiri daripada platform terpusat, yang boleh terdedah kepada aktiviti penipuan, kepada platform terdesentralisasi, yang membenarkan transaksi rakan ke rakan tanpa perantara.
Contoh Pasaran Kewangan
Bahagian sebelumnya menekankan skop dan skala pasaran kewangan yang luas. Untuk menggambarkan dengan lebih lanjut, segmen ini meneroka peranan pasaran saham dalam melancarkan tawaran awam permulaan (IPO) dan kesan derivatif OTC terhadap krisis kewangan 2008-09.
Pasaran saham dan IPO
Apabila syarikat semakin matang dan berkembang, keperluan untuk modal tambahan timbul, selalunya dalam jumlah yang melebihi apa yang boleh diperolehi melalui operasi berterusan, pinjaman bank atau pembiayaan modal teroka. Kaedah yang berkesan untuk meningkatkan modal ini adalah melalui tawaran awam permulaan (IPO), di mana syarikat itu menjual saham kepada orang ramai, mengubah dirinya daripada entiti persendirian kepada syarikat dagangan awam.
IPO juga memberi peluang kepada pelabur awal untuk mengewangkan sebahagian daripada pegangan mereka, selalunya membuat keuntungan yang ketara. Harga saham awal biasanya ditetapkan dalam tempoh pra-pasaran oleh penaja jamin. Sebaik sahaja saham disenaraikan dan mula berdagang di bursa, harga turun naik berdasarkan penilaian pelabur terhadap nilai intrinsik dan dinamik penawaran dan permintaan mereka.
Derivatif OTC dan Krisis Kewangan 2008: MBS dan CDO
Krisis kewangan 2008-09 dipengaruhi oleh pelbagai faktor, salah satu yang paling kritikal ialah pasaran sekuriti bersandarkan gadai janji (MBS). Derivatif OTC ini terdiri daripada pengumpulan aliran tunai daripada berbilang gadai janji, yang kemudiannya dibahagikan dan dijual kepada pelabur. Krisis itu dicetuskan oleh beberapa siri peristiwa yang memuncak dalam kehancuran hampir sistem perbankan, berakar umbi dalam dasar kredit yang dilonggarkan yang dikenakan oleh Undang-undang Pembangunan Masyarakat pada tahun 1970-an.
Jumlah gadai janji subprima meningkat dengan ketara pada tahun-tahun awal 2000-an, didorong oleh pemotongan kadar faedah yang drastik oleh Lembaga Rizab Persekutuan. Senario ini, digabungkan dengan kredit longgar dan modal murah, mencetuskan ledakan perumahan, mengakibatkan spekulasi, kenaikan harga hartanah dan pembentukan gelembung perumahan. Bank pelaburan, mencari keuntungan mudah selepas kemelesetan dot-com dan kemelesetan ekonomi 2001, membangunkan obligasi hutang bercagar (CDO) daripada gadai janji yang dibeli di pasaran sekunder.
Percampuran gadai janji subprima dan prima dalam CDO mengaburkan risiko yang terlibat, yang membawa kepada ledakan dalam pasaran CDO. Apabila gelembung perumahan pecah, harga jatuh dan peminjam subprima mula ingkar, mempercepatkan penurunan harga perumahan. Penemuan bahawa MBS dan CDO disokong oleh hutang toksik menyebabkan pelabur membuang sekuriti ini, tetapi tanpa pasaran untuk CDO, yang membawa kepada satu siri kebankrapan pemberi pinjaman subprima. Ini mencetuskan penularan kecairan yang merebak ke peringkat atas sistem perbankan, yang memuncak dengan kegagalan bank besar seperti Lehman Brothers dan Bear Stearns, serta bailout yang dibiayai pembayar cukai beberapa bank besar.
Kesimpulan
Pasaran kewangan adalah komponen penting dalam infrastruktur ekonomi global, menyediakan mekanisme untuk pengagihan sumber yang cekap dan mobilisasi modal. Daripada pasaran saham yang memudahkan tawaran awam permulaan kepada pasaran derivatif kompleks yang telah memainkan peranan penting dalam krisis kewangan, pasaran ini sangat mempengaruhi kestabilan dan pertumbuhan ekonomi.
Memahami cara pasaran kewangan berfungsi adalah penting untuk pelabur, penggubal dasar dan orang awam, kerana interaksi dalam pasaran ini boleh menjejaskan bukan sahaja peserta langsung tetapi juga ekonomi global yang besar. Pengajaran daripada krisis kewangan 2008-09 menyerlahkan kepentingan pengawalseliaan dan ketelusan, menunjukkan bagaimana kekurangan pengawasan dan pemahaman tentang produk kewangan boleh membawa kepada akibat yang dahsyat.
Soalan biasa
Apakah jenis pasaran kewangan yang berbeza?
Terdapat beberapa pasaran kewangan, masing-masing mempunyai fungsi tertentu, termasuk pasaran saham, bon, pertukaran asing, komoditi dan hartanah. Pasaran ini boleh dikategorikan sebagai pasaran modal, pasaran wang, pasaran utama berbanding pasaran sekunder, dan pasaran tersenarai berbanding tidak tersenarai.
Bagaimanakah pasaran kewangan berfungsi?
Pasaran kewangan beroperasi dengan mengumpulkan pembeli dan penjual pelbagai aset atau kontrak, membolehkan mereka berdagang antara satu sama lain, biasanya melalui mekanisme lelongan atau penemuan harga.
Apakah fungsi utama pasaran kewangan?
Pasaran kewangan memainkan peranan penting dalam pengagihan modal dan aset yang cekap dalam ekonomi kewangan, memudahkan pasaran bebas untuk aliran modal dan obligasi kewangan, dan membenarkan pelabur merealisasikan keuntungan modal dari semasa ke semasa.
